Gezondheidszorg in Australië
Gezondheidszorg in Australië
Snelle links
Overzicht
Het is gebruikelijk om de nationale gezondheidszorg van een land niet te beoordelen aan de hand van de uitgaven voor gezondheidszorg (als percentage van het BBP). In Australië betekent een aanzienlijke hoeveelheid geld die in de gezondheidszorg wordt gestoken niet dat deze effectief wordt gebruikt (in sommige gevallen eerder het tegenovergestelde), terwijl de verwachte levensduur van een gemiddelde staatsburger boekdelen spreekt over de effectiviteit van de gezondheidszorg. Australië heeft een van de laagste gezondheidsuitgaven van andere toplanden (9,8% van het bruto binnenlands product van Australië), maar dit zou een effectieve investering in welzijn zijn, want volgens het Human Development Report dat in 2014 door de Verenigde Naties werd gepresenteerd, leven Australiërs 2 jaar langer (82) dan een gemiddelde onderdaan van de VN (80).
Behalve uitgaven zijn er veel factoren die de efficiëntie van de gezondheidszorg bepalen, zoals de omgeving, onderwijs (bewustzijn), levensstijl, gevestigd normenenzovoort. Als ontwikkeld land heeft Australië te maken met problemen die de meeste landen van de eerste wereld treffen: de vergrijzing van de bevolking, obesitas en chronische ziekten zoals diabetes, kanker, hartaandoeningen, enzovoort.
Medicare
Het nationale gezondheidsprogramma Medicare (gelanceerd in 1984) is een uitgebreid systeem dat zorgt voor mensen met allerlei inkomens. Het systeem steunt niet alleen op fondsen van de overheid. Het gezondheidszorgbudget wordt gedeeltelijk gevormd door de fondsen van individuen (belastingbetalers): werkende burgers en inwoners van Australië en Nieuw-Zeeland betalen een speciale heffing die gelijk is aan 2% van hun belastbaar inkomen. De hoogte van de heffing wordt berekend op basis van het inkomen van de persoon. Bijvoorbeeld:
- vrijstelling van heffing als het jaarlijkse belastbare inkomen lager is dan 20.896k AUD (33.044k AUD voor senioren/gepensioneerden);
- heffingskorting als het jaarlijkse belastbare inkomen tussen 20.896k AUD en 26.121k AUD ligt (33.044k AUD en 41.306k AUD voor senioren/gepensioneerden);
- plus 1 procent op de heffing voor topverdieners met een salaris van meer dan 90k AUD (voor alleenstaanden) of 180k AUD (voor gezinnen); de toeslag wordt alleen toegepast als de verdiener geen gebruik maakt van een particuliere verzekering.
De genoemde heffing draagt slechts voor een klein deel bij aan het fonds. De rest wordt aangevuld door de overheid (uit algemene belastingen). Geaccumuleerde fondsen worden vervolgens gebruikt voor het verdelen van subsidies voor gezondheidszorg die de meeste uitgaven in openbare zorginstellingen dekken. Medicare dekt bijna 100% van de kosten voor intramurale behandelingen en tot ¾ van de kosten voor eerstelijnsgezondheidszorg (huisartsen). De rest moet rechtstreeks uit de portemonnee van de patiënt worden betaald; de meeste Australiërs vertrouwen echter op particuliere aanvullende verzekeringen om dit restant te dekken. Zelfs in dit stadium werkt de overheid samen met particuliere verzekeraars om vergoedingen (gelijk aan 30% en meer) te geven aan houders van premiepolissen.
Australiërs zijn vrij om te kiezen waar ze de behandeling willen ondergaan: in openbare staatsfaciliteiten of in privéfaciliteiten; in het laatste geval vergoedt de overheid echter alleen de kosten die voor staatsfaciliteiten zijn vastgesteld. Medicare dekt niet alle mogelijke medische kosten. Het vergoedt bijvoorbeeld niet de kosten voor tandheelkunde, ambulancevervoer en optometrie. Deze kosten kunnen alleen worden gedekt door particuliere verzekeringen.
De prijzen voor medische behandelingen en procedures, de zogenaamde tarieven, worden vastgesteld door de overheid en de hoogte van de subsidie wordt op basis daarvan berekend. Particuliere artsen mogen echter hun eigen hogere tarieven vaststellen (het verschil komt voor rekening van de patiënt). Het betalingsproces ziet er als volgt uit: de patiënt die bijvoorbeeld een operatie ondergaat, kan ofwel uit eigen zak betalen en daarna het voordeel terugvragen bij Medicare, ofwel het Medicare-voordeel meteen aanvragen voordat hij de operatie ondergaat. Als je voor de laatste manier kiest, die ook wel 'bulk billing' wordt genoemd, moet je eerst naar je dokter gaan en een speciaal formulier ondertekenen. Daarna geeft Medicare een cheque uit die je aan je arts moet geven. 80% van alle betalingen wordt in bulk gedaan.
Het betrekken van fondsen van het publiek is een verstandige stap die de staat helpt om verantwoordelijke patiënten op te voeden die de kosten van een behandeling kennen en daarom waarde hechten aan hun gezondheid. Als we kijken naar de gezondheidsuitgaven van huishoudens (out-of-pocket uitgaven als percentage van de totale uitgaven), dan is dat hoger (57%) dan in andere ontwikkelde landen (56% in het VK en 22% in de VS).
Regeling Farmaceutische Voordelen:
Registratie voor kinderimmunisatie.
Registratie voor orgaandonatie:
Medicare-registratie
Alleen burgers en ingezetenen hebben toegang tot Medicare. De Australische overheid heeft overeenkomsten met bepaalde landen (bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk of Ierland) die buitenlandse burgers met een permanent visum voor Australië toegang geven tot Medicare. Als je een van de Australische permanente visa hebt aangevraagd, moet je je bij aankomst in AU laten registreren bij Medicare. Nadat je de basisdocumentatie hebt verstrekt, krijg je de Medicare-kaart waarop je maximaal 5 personen ten laste kunt registreren. Zo'n kaart vereenvoudigt niet alleen de toegang tot je persoonlijke medische informatie en facturen van huisartsen in bulk, maar werkt ook als je "pas" voor behandeling in openbare medische faciliteiten en helpt bij het aanvragen van voordelen van Medicare.Persoonlijke medische gegevens beheren
Australië maakt gebruik van een comfortabele online database voor gezondheidszorg: elke patiënt kan beschikken over een persoonlijke medische account waarin al zijn persoonlijke medische gegevens worden opgeslagen. Deze online opslag, eHealth Record genaamd, vereenvoudigt het verzamelen en beheren van informatie zoals ondergane behandelingen, immunisatieprofiel, gediagnosticeerde ziekten, resultaten van laboratoriumanalyses, fysieke gegevens, enzovoort. Een dergelijke geavanceerde benadering van gepersonaliseerde gezondheidszorg vereenvoudigt niet alleen het toewijzen van behandelingen wanneer alle anamnese-informatie beschikbaar is, maar voorkomt ook verlies van belangrijke gegevens, bespaart tijd en stimuleert de verantwoordelijkheid en zelforganisatie van patiënten.Openbare voorzieningen
Zowel staats- als territoriale overheden bezitten een netwerk van openbare klinieken en zorgen voor sectoren als gezondheid op school, voorlichting, gemeenschapsprogramma's, tandheelkunde, geestelijke gezondheid, enzovoort. Australiërs kunnen zich gratis of met subsidie laten behandelen in dergelijke faciliteiten. Als je niet bent ingeschreven in Medicare (je komt als privépatiënt), moet je voor sommige diensten in openbare voorzieningen uit eigen zak betalen (de dokter rekent het je rechtstreeks aan). Maar aan de andere kant kun je als privépatiënt de arts kiezen, in tegenstelling tot een "publieke" patiënt die genoegen moet nemen met de toegewezen arts.
Openbare ziekenhuizen variëren in grootte. Sommige bieden alleen dringende behandeling, andere zijn gespecialiseerd in langdurige revalidatiezorg. Spoedeisende hulp is overal in het land te vinden in meer dan 700 openbare klinieken. Er zijn ook 17 gespecialiseerde ziekenhuizen voor geestelijke gezondheidszorg. 65% van het algemene aantal bedden (meer dan 87 duizend) bevindt zich in de publieke sector.
Particuliere sector
De Australische markt voor privégezondheidszorg is zeer concurrerend en biedt het assortiment aan diensten dat in alle ontwikkelde landen gebruikelijk is. Veel topinkomens geven de voorkeur aan privéklinieken en privéverzekeringen omdat ze dit minder beperkend vinden: ze zijn vrij om artsen en klinieken te kiezen, evenals het tijdstip en de plaats van hun behandeling. Het derde deel van alle ziekenhuisbedden (30%) in Australië is in privéhanden. Huisartsen zijn meestal privé in dit land. De privésector van de gezondheidszorg ontwikkelt zich voortdurend in Australië: het aantal bedrijven met en zonder winstoogmerk die privéklinieken uitbaten, neemt toe. De meeste bieden alleen dagzorg, maar er zijn ook voorzieningen voor overnachting. Het totale aantal particuliere instellingen is meer dan 590. Zoals eerder vermeld, kunnen patiënten die bij Medicare zijn ingeschreven vrij kiezen tussen een privé- en een openbaar ziekenhuis, maar Medicare dekt de kosten alleen tot het niveau van een openbare instelling. Meer dan 30 particuliere verzekeraars bieden diensten aan in Australië; het staatsziekenfonds Medibank is de grootste van hen. Deze organisatie met winstoogmerk werkt volgens regels die voor alle particuliere verzekeraars gelden. Andere verzekeringsmaatschappijen kunnen zowel for-profit (bijvoorbeeld BUPA, NIB en HCF) als non-profit (HCF Insurance en GMHBA) zijn. In Australië zijn er 2 soorten verzekeringsplannen: budgetziekenhuispolissen en uitgebreide behandelingsplannen (voor wie los wil staan van Medicare). Hun doel is om de rest te dekken nadat Medicare zijn deel van de gezondheidszorgbehandeling in de openbare voorziening heeft vergoed of om ¼ van de opnamekosten in een privévoorziening te dekken. Wanneer je een plan kiest, moet je je richten op voordelen die echt essentieel voor je zijn (bijvoorbeeld een snelle opbouw, dekking voor verwondingen, ongevallen of moederschap). De overheid gebruikt een wortel-en-stokbeleid om de Australiërs te overtuigen van de noodzaak van een particuliere verzekering. Eerst over de wortel: de overheid geeft 30% korting op de premies, ongeacht het soort polis, de verzekeraar en de hoogte van je inkomen. Deze regeling bleek zeer effectief en moedigde veel Australiërs aan om over te stappen op particuliere verzekeringen. Een buitenlander die in Australië aankomt nadat hij een permanent visum heeft gekregen, kan deze korting alleen krijgen als zijn verzekeraar door de overheid is goedgekeurd (als een geregistreerd fonds). Het is belangrijk om in gedachten te houden dat je de korting kunt krijgen ongeacht je leeftijd als je al down under woont op een permanent visum. De situatie is anders voor buitenlanders die permanent naar Australië verhuizen als gepensioneerden (ouder dan 55). Zij komen niet in aanmerking voor de korting en moeten een uitgebreide privébehandelingspolis kopen om in aanmerking te komen voor het visum. Nu over de stok achter de deur. De overheid moedigt Australiërs aan om zo vroeg mogelijk een particuliere ziektekostenverzekering af te sluiten. Daarom werd de Lifetime Health Cover-regeling ingevoerd: als een jongere vergeet om voor 1 juli na zijn 30e verjaardag een particuliere ziektekostenverzekering af te sluiten, worden de premies 2% duurder met elk gemist jaar. De looptijd van deze regeling is 10 jaar. Als jongeren dan eindelijk besluiten om hun eerste dekking te kopen, blijkt dat veel duurder te zijn: 15 jaar gemist - 30% te veel betaald.Uitstekend gezondheidszorgsysteem
Het gezondheidszorgsysteem in Australië is erin geslaagd zich te ontwikkelen tot een efficiënt mechanisme zonder problemen zoals schandalig hoge prijzen, mishandeling van mensen in nood en mensen die ziek zijn van chronische ziekten, slechte keuze, vertraging van behandeling, enzovoort. Een andere populaire indicator waarmee Australië het erg goed doet, is het kindersterftecijfer van 3 per 1.000 levendgeborenen (ter vergelijking: 4 in het VK en 6 in de VS).
Het welzijn van de natie kost de Australische regering veel, en in de huidige gezondheidsdebatten worden suggesties gedaan om een minimum (nominale) vergoeding in te stellen voor het bezoeken van huisartsen of de spoedeisende hulp. De regering begrijpt al dat het in rekening brengen van kosten aan de Australiërs belangrijk is om het gezondheidszorgmechanisme duurzaam te houden en te voorkomen dat het uitgeput raakt. Directe heffingen zouden effectiever (en rechtvaardiger) zijn dan het verhogen van algemene belastingen.
De overheid ziet verlichting van de last in het verbreden van de particuliere gezondheidszorg/verzekeringsopties. Nu stimuleert ze de ontwikkeling van de particuliere verzekeringssector en overal in de staat schieten nieuwe fondsen en verzekeringsplannen uit de grond. Dankzij deze concurrentie blijven de premies laag en betaalbaar. De staat probeert het gezondheidszorgsysteem weg te houden van de politiek en open te stellen voor levendige markttrends. Australië heeft succes geboekt op het gebied van gezondheidsbewustzijn en het stimuleren van zelfmanagement en persoonlijke financiële verantwoordelijkheid van patiënten.
Dutch 
English 
Chinese 
Japanese 
Korean 
French 
German 
Portuguese 
Spanish 
Italian 